Székely-Lulofs

Eigenlijk heb ik niet veel zin in lezen, maar je moet toch wat, nietwaar?
Ik lees nu "Tumult : Het levensverhaal van Madelon Szekely-Lulofs" van Frank Okker.
Madelon is een dochter van Claas Lulofs (bestuursambtenaar in Ned. Indië) en Sarah Dijckmeester.
De vader van Claas is dominee en Sarahs vader is kantonrechter te Deventer.

Uit het boek blijkt dat Madelon opgroeit in een niet echt liefdevol, warm nest.
In het boek wordt het leven beschreven van een bestuursambtenaar in Nederlands Indië in het eind van de 19e, begin 20e eeuw.

Madelon trouwt met Hein Doffegnies, broer van de streekromanschrijfster Van Nijnatten-Doffegnies (Moeder Geerte). Hun vader is burgemeester van Deventer.
Uit het huwelijk komen 2 dochters, waarmee naar mijn idee nogal vreemd wordt omgesprongen. Ook de dochter uit het tweede huwelijk met Lazlo Szekely kent geen gezinsleven met een vader en een moeder.
Dat dit mij opvalt ligt aan mij.
Hein werkt op Sumatraanse rubberplantages.

In het boek veel aandacht voor de literaire producten van Madelon en de vertalingen in de diverse talen. Het blijkt dat vertalingen niet altijd de volledige vertalingen van de originele tekst zijn. Een en ander wordt aangepast aan het land en de politieke situatie.
Kortom: je weet niet wat je leest. Heb je wel het hele verhaal voor je of is het een politiek correct verhaal?
Dus:lees het boek in de oorspronkelijke taal, dan weet je zeker dat het de "waarheid" het meest benadert.

Het bijna-lege nest

Nog een dag of wat, en Knelis gaat op zichzelf wonen. Is de bedoeling.
Vanmiddag vertelde hij dat hij z'n kamer had opgeruimd en dat hij "wat spullen" in onze slaapkamer had gezet.
Ik heb nog niet gekeken. Ik heb zo'n duister vermoeden dat het een sportieve gang naar het bed wordt. Zoonlief zei dat we nog wel in ons bed konden liggen. Daar is misschien alles mee gezegd.
Nog een paar dagen en dan moet het toch mogelijk zijn dat ik weer bij de strijkplank kan, kan stofzuigen, mijn boeken kwijt kan in een inmiddels vrij gekomen kamer...

supercalifragilisticsupercalidodious

Nu dacht ik toch dat ik in de UIT/bijlage Freed van de LC iets had gelezen over een musical o.i.d. van Mary Poppins, maar ik kan het niet terugvinden. Nou ja, maakt niet uit.
Toen ik een jaar of 13, 14 was had ik een vriendje dat de toverspreuk Supercalifragilisticsupercalidocious vlekkeloos kon uitspreken, met als gevolg dat ik daarbij niet kon achterblijven.
Het is een spreuk waarmee je je goed gaat voelen als je hem uitspreekt. Ik moet nog maar even oefenen.

Het vriendje heette Govert en zijn vader was kandidaat-notaris. Zei me niets, destijds. Een kandidaat is nog geen echte, toch? Dan kan je wel duur doen, maar stelt niets voor. Govert studeerde rechten, dus zal hij wel een functie in die richting hebben.

Tja, dat zijn zo van die overpeinzingen die je krijgty bij Supercalifagilisticexpialicdocious.

Het nest wordt leger

Nou, onze 23-jarige gaat naar het zich laat aanzien eindelijk ook het huis uit. Niet dat we er op zitten te wachten dat er een kamer vrij komt waarin we onze overbodige troep kunnen dumpen (hoewel...), maar het is wel mooi dat er een einde komt aan onze hotelfunctie.
Het zicht op een appartement heeft onze 23-jarige veranderd als een blad aan een boom: had je tot nu toe een stafkaart nodig om je weg te vinden in z'n kamer, nu heeft hij het opeens over opruimen en netjes. We wisten niet dat deze woorden bij hem waren doorgedrongen. We hebben zelfs opgevangen dat hij mompelde over niet uitgaan omdat hij het geld nodig heeft voor z'n huis.
Een van zijn wensen is een theepot met een waxinelichtje eronder op z'n salontafeltje. Maar waar vind je nog een waxinelichtje voor onder je theepotje? Iets toonbaars? In Heerenveen heeft moeders nog niets gezien waarvan je niet meteen gillend de boom in vliegt. Omabloemetjes met gouden randjes, dat kun je zo'n jongen toch niet aandoen? Eerst maar eens in onze eigen keuken- en andere kastjes kijken of er nog iets te vinden is. Je weet maar nooit wat je ooit 20 jaar geleden in die kastjes hebt gestopt. Dat zijn zo van die verrassingstochten.

Uitdagend gedrag

Meer kattenkwaad

6 mei

6 mei, dat is de dag waarop de zus van mijn vader door wie ik ben grootgebracht in 1938 trouwde met de liefde van haar leven. Vanaf hun 12e jaar (1926) hadden zij verkering en in 1938 zijn zij getrouwd. In april 1939 is hun dochter (niet ik) geboren en in 1941 is Dick aan TBC overleden.
Elk jaar hoorde ik rond 6 mei dit verhaal van mijn moeder (eigenlijk mijn tante).

Een andere zus van mijn vader was met Jan, een broer van Dick getrouwd. Jan overleed in de oorlog toen er een bom op zijn kapperszaak in Den Helder viel.
Beide zussen woonden in de oorlog met hun vader (mijn opa Simon, die met die zeiloren) en hun dochtertjes in Castricum. Van hun vader mochten zij geen verdriet tonen; het leven ging verder. Bovendien had Simon met de flaporen zijn vrouw (mijn grootmoeder Sien) ook in de oorlog verloren (maagkanker).
Niet altijd leuk, maar wel verklaarbare reacties (niet zeuren).

Mijn biologische ouders waren in WOII op Java, in diverse Jappenkampen. Maar dat is een ander verhaal.

Scarface

Toen ik vanavond een blikje bier wilde pakken dat ver boven mijn reikvermogen in het schap stond, viel er een blikje naar beneden, precies op mijn lip. Bloeden als een rund, natuurlijk.
Ziet er dramatisch uit, maar valt uiteindelijk reuze mee.

Annelies weet het nog niet, maar morgen maakt zij een foto van mij met gespleten lip; deze foto wordt dan bij dit berichtje geplaatst.

Toen het gebeurde dacht ik wel met mijn gereformeerde achtergrond: straf van God omdat ik bier koop, en: omdat ik vroeger in het ziekenhuis kinderen met een schisis, die je toen nog gewoon hazelipjes mocht noemen, nadeed: hnghnghnghnghng.
Is natuurlijk niet zo, maar het schiet toch even door je heen.

Nu hoop ik uiteraard dat je op de foto goed het rode streepje boven en onder m'n lip ziet, anders heb ik er nog niets aan, natuurlijk.
Heerlijk toch, als je iets hebt dat zichtbaar is!

Foto en tekst zoals ik het wil hebben--> gelukt!

Nogmaals een foto, nu van mijn grootvader toen hij samen met 2 Helderse vrienden in Groningen was om daar terdege het manufacturiersvak in z'n vingers te krijgen. Tijd: begin 20e eeuw. 1904/'05 dacht ik.
Opa Simon is degene die tegen het hekje leunt. Samen met zijn vrienden was hij er in de leer waarschijnlijk bij een van de grote manufacturenzaken die Groningen destijds rijk was. Je leerde het vak grotendeels bij een andere vakbroeder.
Groningen had een van de weinige textielopleidingen in Nederland. Een soort hogeschool voor de broodnodige warenkennis. Mogelijk zijn Simon en zijn beide Helderse vrienden daarom naar de trots van het Noorden gestuurd, om theorie en praktijk te combineren.
De vrienden zullen hier zo rond 20 jaar geweest zijn. Lijken niet bepaald op twintigjarigen van begin 21e eeuw...

Oefening in plaatsen foto's zonder tussenruimte

Omdat het vandaag 5 mei is en Annelies 50 is geworden een foto van de jarigeRein heeft me zojuist verteld hoe dat moet, het plaatsen van foto's zonder tussenruimte; ik ben benieuwd naar het resultaat. Helaas, niet gelukt. Volgende poging komt er aan.

Jaap Fischer

Sytske had het gisteren over zingen. Toen ik in een grijs verleden op de Pedagogische Academie in Den Helder zat, was er een jongen (Willem) die elke maandagochtend tijdens de weekopening iets van Jaap Fischer zong. Toen ik later Jaap Fischer (Joop Visser) in 'het echt' hoorde, was het of ik Willems stem hoorde. Hierbij het lied "Het ei". Er is geen beeld, maar dat moet de goede luisteraar weinig kunnen schelen:

Ogen - Nooit te oud

Als ik met dit mooie weer 's avonds thuis kom, ga ik eerst achter in de tuin in het zonnetje zitten met een krantje en een glaasje.
Vanavond deed ik m'n ogen dicht en zoals iedereen weet zie je, als je recht tegen de zon inkijkt, een rode kleur en heel vaag de adertjes van je oogleden. Het was grappig: als ik mijn hoofd naar beneden deed werd de rode kleur zwart, en deed ik m'n hoofd naar achteren dan werd alles wit. Had ik nog nooit gezien. Zo ben je nooit te oud om nieuwe ervaringen, hoe klein ook, op te doen.

Wijze woorden

In dit boek vond ik wat uitspraken die mij aanspraken

Echte kennis is weten tot op welke hoogte je onwetend bent - Confucius (551 v.Chr. - 479 v.Chr.)

Hij die alleen zijn kant van de zaak kent, weet er weinig van af - John Stuart Mill (1806-1873)

Je kunt niet twee maal in dezelfde rivier stappen - Heraclitus (540 v.Chr.-480 v.Chr.)

#23 23 Dingen : een openbaring

Ja, ik ben er…! Mijn 23e Ding, de Evaluatie.

Voordat ik begon met 23 dingen dacht ik: ach, doe ik ff! Ik heb toch wel vaker achter de computer gezeten?!?
Niet dus.
Al snel had ik het gevoel: dat leer ik nóóit! Hoe onthoud ik dit allemaal??
Bloed, zweet en bijna tranen (nou ja), maar dank zij hulp van collega’s begon het toch zo langzamerhand te dagen. Vooral van Rein, met zijn bijna nonchalante manier van uitleggen: “… en toen deed ik geloof ik dat en … eh .. ja, kijk, zo gaat het…” heb ik veel geleerd. Ook Wiesje en Annelies gaven mij nuttige tips en trucs. Toen ik eenmaal durfde heb ik zelf ook van diverse dingen uitgevonden hoe het allemaal werkt.

Niet elk Ding heeft evenveel mijn aandacht gehad. Daarom wil ik de 23Dingen nog wel eens dunnetjes overdoen, nu ik meer inzicht in e.e.a heb en wat meer technieken beheers. Bijvoorbeeld het leuk maken van lettertjes en daar dan een leuke tekst /afbeelding bij maken. Foto’s meer bewerken wil ik ook beter doen en niet alleen maar een kat gele ogen geven of een familiefoto onherkenbaar maken. Voor mij wel leuk, maar de familie vindt er denk ik niet veel aan en de katten ook niet.

Van de cursus heb ik leren durven. Ik durf nu meer van alles aan te klikken en te gaan zien wat ik ermee kan doen. Dat komt ook doordat ik nu wat termen ken en weet wat deze zoal inhouden.
Toen wij jáááren geleden, ergens in de jaren ’90, een computer kregen thuis, durfde ik de muis niet aan te raken voordat het zandlopertje was verdwenen, want je wist maar nooit wat je dan allemaal aanrichtte: de hele computer kon wel crashen!
Nou, zo’n gevoel was dit ook zo ongeveer: stel dat je iets aanklikt dat je niet kent, overleeft de pc dit dan wel?
Na deze cursus is het hek van de dam. Ik zie nu overal mogelijkheden om dingen te bekijken en te veranderen. Baat het niet, schaden doet het ook niet.

Ik zie hoe belangrijk Web 2.0 is; vooral in de manier van benaderen van mensen die nog niet naar de bibliotheek komen (of nog niet hebben genoten van onze activiteiten) zie ik veel mogelijkheden. Korte filmpjes met to the point informatie moeten kunnen aanslaan. Niet dat ik die filmpjes zelf zou kunnen maken; daar zijn weer andere mensen voor.

Ik ben nog niet over alles enthousiast. MSN’en deed ik al wel sporadisch en chatten via andere kanalen met collega’s ook, maar daar zie ik nog steeds het nut niet zo van in. Wel even leuk, maar het moet niet te lang duren.
Ik ben ook “in Hyves” maar daar doe ik ook niet veel mee. Komt misschien nog wel.

Ergens in een gedicht van Annie M.G. staat ”ik voel me zo gedrongen tot het maken van een..”(nest? web?).
Nou, zo voelde ik me gedrongen tot het maken van een familieblog. Ik kan me er heerlijk in uitleven. Tot nu toe leest geen mens het, voor zover ik weet, en dat is maar goed ook. Eerst doe ik het omdat ik het zelf zo leuk vind en als ik vind dat het aan den volke getoond kan worden dan meld ik het wel aan de diverse belanghebbenden.
Wie weet maak ik nog wel andere weblogs voor andere mijn belangstelling hebbende doelgroepen.

Wat ik ook leuk vind is het bekijken van YouTube filmpjes op thema. Gisteravond een Jordanese avond gehad met tante Leen en Johnny Jordaan.
Je vindt nog eens wat, op YouTube, niet alleen al dan niet bekende familieleden, maar ook filmpjes van vroeger waarin veel te herkennen is. In mijn geval Den Helder met een nostalgisch filmpje van een tijdgenoot.

Dingen als ning.20 zijn leuk en ook Worldcat, maar ik zie nog niet dat het mijn leven kan verrijken. Het is grappig om te zien, maar ik verkeer nog niet in zo hoge nood dat ik het nodig heb; denk ik nu in al mijn ‘wijsheid’.

Naar mijn idee ‘ vergeet’ ik heel wat van de 23Dingen, zoals bijvoorbeeld de wiki’s, de zandbak, enz.
Wat het nieuwst is komt het eerst boven.

Ik heb heel veel gehad aan deze cursus. Het heeft me vrijer gemaakt en het heeft me laten zien dat er heel veel mogelijk is.
Kortom: er is (zonder overdrijving) een wereld voor me open gegaan.
Ik hoop dat de opdrachten nu niet meteen van het scherm verdwijnen, zodat ik toch nog zo nu en dan iets kan nakijken en kan gaan oefenen.

Informatieve bibliotheekfilmpjes

Naar aanleiding van het informatieve Jan Roeper-filmpje bedacht ik me dat het met name voor de jongere generatie een goed idee zou zijn om informatieve bibliotheekfilmpjes op onze website te zetten dan wel op een eventueel te maken bibliotheekblog.
Korte filmpjes met to-the-point info over bijvoorbeeld activiteiten (wat, waar en wanneer).
In de digitale nieuwsbrief kunnen links gemaakt worden naar dit soort filmpjes.

Nog een echte Jan Roeper

Een echte Texelse Jan Roeper

Via de Texelse Beeldbank vond ik een Jan Roeper:
Hij is wel wat ouder dan 'onze' Jan. Zo te zien is ook deze Jan een harder werker.

Zwarte sokken

Foto gemaakt door mijn nicht Annemieke. Klik op het plaatje en lees de wijze les op het ruitje van de wasmachine.

Twitteren

Gevonden op de 7dingencursus van de universiteit Leiden:


p.s.: ik heb het filmpje ook gedeeld via Hyves. Voor het eerst dat ik hyves "op eigen initiatief" gebruik en het nog leuk vind ook!

#22 Nog meer verzamelde gedachten

Ik voel me persoonlijk betrokken bij en verantwoordelijk voor de beantwoording van vragen en het geven van adviezen, het gemak waarmee mensen deze kunnen krijgen en de mate waarin zij deze kunnen benutten.
(Stelling 16 van het Manifest Bibliothecaris 2.0 Kees Hamann)
Dit is het oude ‘handwerk’ combineren met nieuwe technieken. Bij de beantwoording van de vragen van al@din geven wij altijd URL’s van websites waarmee men zich verder en dieper op het gevraagde onderwerp kan oriënteren. Zo ben je eigenlijk een digitale docent die mogelijkheden aanreikt om verder te kijken/studeren.

Sinds afgelopen weekend ben ik ingeschreven bij bibliotheek20.ning. Als ik de schrijfsels daar zie dan denk ik, daar heb ik (nog) niets zinnigs aan toe te voegen. Anderen kunnen dat beter dan ik. Ik kan ook even niets bedenken waarmee ik een discussie zou kunnen starten; zó hoog zit het me ook weer niet. Als ik het lees is mijn eerste reactie vaak: wat weten zij veel. In 2e instantie blijkt dat veel weten vaak reuze mee te vallen. Het zijn de memen die maken dat ik het in 1e instantie vol ontzag aanzie.

Heimwee naar de catalogusbakken? Nou nee, ik niet. Digitaal is veel meer (en sneller!) te vinden!

De powerpointpresentatie van Wowter,Wouter, Walter bekeken. Tja, wat moet ik daar over zeggen? Ik had er geen geluid bij, maar het was wel duidelijk waar het over ging.

Ik denk dat we in Súd wel iets met 23dingen gaan doen. Robert heeft al een weblog Skarsterlânnieuws gemaakt die voor iedereen die dat wil is te volgen. Wiesje en Yteke hebben een weblog waarin zij verslag doen van hun opleiding mediacoach.

Een bibliotheekblog waarin de laatste nieuwtjes staan, informatie kan worden gevraagd en waarin men (=iedereen, dus niet alleen bibliotheekmedewerkers) titels van boeken, cd’s, dvd’s, tijdschriften, digitale spellen enz. kan bespreken en aanschafsuggesties kan doen, dat moet toch te realiseren zijn. Een bibliotheekblog in plaats van een digitale nieuwsbrief. Zie het voorbeeld van de bibliotheek Amsterdam. En o ja, om dat te beheren moeten we een nerd inhuren, volgens Annelies.

Zelf heb ik een weblog gemaakt voor mijn familie (en daar hoort ook héél verre familie bij die ik niet of nauwelijks ken, nou, en dat zegt wat!) om hen ook actief deel te laten nemen aan het webgebeuren. Iedereen (nou ja, bijna) heeft van mij een mailtje gekregen waarin zij worden uitgenodigd de blog te bekijken, en ook om deel te nemen aan de Boendermakerhyves, die is gemaakt door neef Henny. Verder heb ik hen attent gemaakt op het initiatief van de Universiteit Leiden. Tot nu toe 2 hyves-belangstellenden en verschillende mensen die de Boenderblog hebben bekeken en commentaar hebben gegeven via e-mail. We kunnen niet van de vloer op de zolder, maar het begin is er.

Een verzameling gedachten over memen en genen

Toen ik bij de omschrijving van #22 het bovenste plaatje aanklikte vielen mij de woorden ‘Library 2.0 meme map’ op.
Maandagavond 6 april had filosoof Bauke Zijlstra het ook over memen, maar dat zijn andere memen dan die van Library 2.0.
Het woordje ‘meme’ zal zijn afgeleid van memory, geheugen. Memen in de filosofie zijn de aangeleerde denkwijzen, wenselijk gedrag, zoals de denkwijze dat iets ”zo hoort omdat iedereen vindt dat het zo hoort ” of dat je vindt dat een spin griezelig is of denkt te weten dat donkere mensen goed kunnen swingen.
Aangeleerd gedrag en denken.
Tegen memen kun je iets doen, in tegenstelling tot wat je aan je genen kunt doen. Je genen –erfelijke eigenschappen- als blond krullend haar of grote voeten, daar is vaak weinig aan te doen, tenzij je in het eerste geval je haar verft en laat ontkrullen en met de stand van de huidige medische wetenschap is er aan die lange tenen waarschijnlijk ook wel iets te doen.

De 'stadsbejaarde'

Een filmpje van youtube met carrillonspel van mijn neef Arie Abbenes. Dit als tegenhanger van achterachterneefje Wessel.

Arie en ik schelen precies op de dag af 7 jaar. Al op heel jonge leeftijd bleek dat hij muzikaal was. Onze grootvader Jan Ox maakte een houten geraamte met precies dezelfde mogelijkheden (zelfde toetsen, zie filmpje) als een carillion, waaraan flessen hingen met verschillende vulling (cl. dl. ml. halve liters enz.) water. Dit luisterde nogal nauw. Hierop heeft Arie jarenlang geoefend.
Als je op google zoekt, mocht je dit nodig vinden, op 'arie abbenes' vind je voldoende info over hem.
Arie is o.a. stadsbeiaardier van Utrecht geweest. Een oom van mij noemde hem 'de stadsbejaarde'.

Voor Yteke

Hierbij de band van Wessel, jongste zoon van mijn achterneef Jan Boendermaker.
Is iets andere muziek dan die Martijn ten gehore brengt.
Wessel is ook een stuk jonger dan Martijn.
Ik ken Wessel niet, maar aan de vorm van het gezicht te zijn is hij de gitarist; hij lijkt op zijn vader en grootvader.

#21 Bibliotheekcatalogi

Eerst heb ik wat met de Aquabrowser "gespeeld".
Van Davindi, de internetgids en al@din vind ik het geweldig dat je de volledige tekst kunt inzien en niet hoeft te wachten tot de bibliotheek open is om kranten- en tijdschriftartikelen en artikelen van de consumentenbond of Keesing's historisch archief te lezen.
Muziekweb had óf een vrije dag óf werkt echt nog niet (goed).
Het voordeel van de aquabrowser is dat je redelijk specifiek kunt zoeken.

Worldcat van OCLC geeft mogelijkheden om over de hele wereld te zoeken (het woord zegt het al) en te zien wat anderen zoal bij elkaar hebben gesprokkeld over wat jij interessant vindt. Ik heb me bij 'genealogie' gehouden en een hele lijst met titels gevonden van ene familie Simpson. Niet deze Simpson, overigens.
Het is leuk dat je commentaar kunt geven op titels en ook kunt lezen wat anderen van een bepaalde titel vonden.

Dit kan ook bij de OBA, maar dan wat eenvoudiger doordat het in het Nederlands is. Leest toch wat gemakkelijker. Worldcat heeft een filmpje nodig om uit te leggen hoe e.e.a. werkt, maar bij de OBA wijst het zich vanzelf, en al doende ontdek je steeds meer.
Ik heb op 'Boendermaker' gezocht en toch nog wel wat gevonden; allemaal al bij mij bekend, overigens. Als je rechtsboven op de pagina op 'dingen' klikt ontdek je steeds meer zaken die je kunt doen. Als je een druilerig dagje hebt zou ik adviseren hier te gaan zoeken en dingen te doen, dan krijg je automatisch het idee dat je zinvol bezig bent.
Lijkt me ook wel wat voor ob Heerenveen. Annelies mag zich wel laten omscholen, of we nemen een 'nerd' in dienst die de hele dag aan de site sleutelt.

Nic, Wytze en anusatresie

Naar aanleiding van de cartoon van Wytze Noordhof, wiens cartoons ook in Bibliotheekblad verschijnen, en nu in het blog van onze Annelies is/zijn verschenen, even een kleine verduidelijking mijnerzijds.

Ik ben geboren met een anusatresie. Atresie betekent: geen uitgang. Zo kun je een atresie hebben van je gehoorgangen (dan ben je doof), oesophagus (slokdarm;
dan komt het voedsel niet in je maag), enzovoort. Als je "atresie" via google gaat opzoeken, gaat er een wereld voor je open.

Anusatresie is een aangeboren afwijking waarbij de anus niet goed is aangelegd of geheel ontbreekt. De officiële medische term is Congenitale AnoRectale Malformatie (CARM). Anusatresie komt in verschillende vormen voor, al dan niet in combinatie met andere aangeboren afwijkingen. Veel patiënten hebben hun hele leven in meer of mindere mate last van ontlastingsincontinentie. In Nederland worden jaarlijks ongeveer veertig kinderen met een anusatresie geboren. De behandeling vindt uitsluitend plaats in gespecialiseerde kinderchirurgische centra.

Maar nu over Wytze: hij is een buurman van Nic, de in Dieren wonende oprichter van de bloeiende Vereniging Anusatresie. Wytze heeft het logo van het in 2005 verschenen boek Waar is de uitgang? gemaakt.
De echtgenote van Wytze is bibliothecaresse (werkt in elk geval in een bibliotheek), heb ik begrepen.

Ach ja... zomertijd!

Wel een kleine afbeelding...Hoe krijg ik 'm groter? Als je op de cartoon klikt krijg je het plaatje in 't groot, dus dat vergoedt wel een beetje.

#20 muziek luisteren

Op dit moment zit ik te luisteren naar Crosby, Stills, Nash & Young, cd Harvest. Dát heb ik lang niet gehoord! Ik ben weer eventjes helemaal terug naar toen... Wanneer was 't? Ik was denk ik tussen de 20 en de 30.

Het leuke vind ik dat je je eigen muziek (in elk geval de artiest) kunt horen op het moment dat jij dat wilt. Dat kan met een cd'tje ook, maar dit kost minder moeite en er wordt zelfs voor je nagedacht--> er worden je allerlei alternatieven in dezelfde muzieksfeer aangereikt.
je moet jong beginnen...


Het tempo ligt tegenwoordig toch wel wat anders dan 20, 30 jaar geleden.
Zojuist luisterde ik naar Bob Dylan. Er werden meteen suggesties gedaan voor concerten waar ik heen kon. Morgen zou ik naar Zweden kunnen.

Bij Frankwatching vond ik het handig om met de verschillende mogelijkheden kennis te maken en uit te proberen. Niet alles werkte, overigens.
Oh, nu luister ik naar Andy Gott, wie dat ook mag zijn. Nog een voordeel: je ontdekt zangers/groepen van wie je nog nooit hebt gehoord.
Nu ben ik niet zo'n muziekmens (ik onthoud zelden namen van uitvoerenden en nummers), maar ik kan me voorstellen dat als je meer met muziek bezig bent, je heel blij bent met last.fm.

Over Buffalo Springfield krijg ik nu een heel verhaal te lezen over hun opkomst en ondergang.

Wat kun je ermee in de bibliotheek? Nou, misschien bij inlichtingenwerk bij een (voor mij ingewikkelde) muziekvraag naar artiesten e.d. Alleen jammer dat je de muziek niet in de bibliotheek kunt afluisteren.
Andere mogelijkheid: voor mensen die bepaalde nummers zoeken. Verder reikt m'n fantasie op dit moment niet.

nog een weblog

Vanmiddag ben ik een voorouderweblog begonnen: boenderzoek.
Ik wilde eens zien of ik dat kon, en: jawel!
Er staat nu nog veel tekst op; de afbeeldingen moeten er nog bij, maar de hoeveelheid tekst blijft zo.
Lijkt het je wat, kijk dan op de boenderweblog

#19 Sociale netwerken

Verschillende sociale netwerken bekeken.

Dizzie vond ik leuk en vooral informatief, vooral ook door de links die worden gegeven. Zo ben ik nu helemaal op de hoogte van het feit dat in april een baantjercafé wordt geopend. Mooi om te weten, toch?
Verder gewoon leuk om te lezen en er wat van op te steken. Meedoen is een tweede, maar mocht het mij gaan branden dan weet ik dat ik kan reageren en meedoen.

LinkedIn kwam ik niet echt in omdat er al een account op 23dingen is aangemaakt. Wat heb ik niet goed gedaan?

23dingening vond ik grappig; wat ik heb gezien waren reacties op reacties die niet echt een grote bijdrage leveren maar wel aardig zijn om te lezen. Echt een bijdrage aan de opbouw van 23dingen heb ik niet ontdekt (of moet ik dieper graven?).

Een account bij Hyves heb ik al sinds een half jaar (of langer?) dankzij mijn neef Henny. Als er iets voor mij is dan krijg ik een melding in mijn yahoo-mail en dan kan ik lezen en reageren. Ik moet bekennen dat ik vrijwel nooit reageer omdat ik het nut niet inzie van praten over "niets".
Misschien wordt het toch eens tijd dat ik ga reageren; zal Henny ook een beetje blij maken, denk ik.

#18 My own library thing

Schiermonnikoog westzijde

Leuk!
Ik heb ook wat boeken toegevoegd die er nog niet bij stonden.
Voor de helft van "mijn" titels heb ik mede-lezers:
- De ondergang van de Batavia / Mike Dash (261)
- De heren van de thee / Hella S. Haasse (192)
- De gelukkige klas / Theo Thijssen (121)
- Welverdiende onrust / Simon Carmiggelt (3)
- Harde heelmeesters / Arnold Leuftink (2)

Het leuke vind ik ook dat, als de auteur voldoende bekend is, er een lijstje wordt gegeven met "wat andere mensen lazen die dit boek/deze schrijver ook lazen".

Er worden soms hele verhalen geschreven rond een titel, maar anderen doen het net als ik en maken een korte annotatie. Dat annoteren is er blijkbaar ingebakken, tijdens de bibliotheekopleiding.

M'n andere titels zijn
- Wolken en stjerren / Piter Terpstra; over Eise Eisinga --> niet in het Nederlands vertaald
- Earste snie / Piter Terpstra (ook al!); over de strijd tegen het water op een Waddeneiland (Schiermonnikoog)
- De Japanse bezetting in dagboeken - Vrouwenkamp Ambarawa / samengesteld door het NIOD; dagboekfragmenten over het leven in een vrouwenkamp op Java in WO II
- Volk zonder uren / Evert Zandstra; over het leven eind 19e begin 20e eeuw in Heerenveen / Opsterland.

Ben benieuwd of er reacties van anderen op komen...

filmpje Verborgen verleden Delfzijl

Met het Boekenweekgeschenk op reis

Een dagje Delfzijl met Een tafel vol vlinders

’s Nachts wist ik nog heel zeker dat ik het gratis dagje treinen met het Boekenweekgeschenk zou besteden aan een reisje naar Den Helder om boven op de Dijk het Marsdiep te zien met het witte kerkje van Den Hoorn recht voor mij en de Razende Bol als ik mijn hoofd wat naar links draaide.
De volgende ochtend leek het me beter naar Delfzijl te gaan, omdat ik nog nooit enige reden had gehad om die plaats te bezoeken.

En zo ging ik dan op zondag 15 maart 2009 zonder enige reden met de trein van 09.32 richting Leeuwarden, en hoe het verder ging dat zou ik wel zien. Twee uur en drie kwartier later stond ik op het perron(netje)van Delfzijl.
Tijdens de reis van Groningen naar Delfzijl verbaasde ik me over de vlakheid van het Groninger land: een en al groene weilanden zonder ook maar één koe of schaap, maar wel met een dode zwaan bij een sloot.

Vanaf het perron zag ik de zeedijk en toen ik voor het station stond een plein, huizen, een kerk, en wat horecagelegenheden. Vanwege mijn eerste plan naar Den Helder te gaan om de zee te zien koos ik voor het beklimmen van de dijk. Er stond een stevige wind. De lucht was grijs en het motregende een klein beetje; prima weer om langs het water te lopen. Het uitzicht was niet optimaal, maar op en langs de dijk stonden kunstwerken, en dat maakte veel goed. Zo was er een soort toren met een gedicht van Ede Staal en iets verderop was er iets dat op een verzameling badhokjes leek, maar een kunstwerk was van Margriet (achternaam weet ik niet meer). Eigenlijk was er overal iets te zien, maar door het weer dat alles grijs maakte was niet alles even goed te ontdekken. Wel heb ik de uit 1833 stammende stormvloedpoort bekeken, evenals het monument voor de op zee gebleven loodsen.
Er schijnt ook een beeld(je) van Simenon’s creatie Maigret te zijn, maar dat is mij niet opgevallen. Maigret is op 23 januari 1929 op 45-jarige leeftijd in Delfzijl geboren op het woonschip waarop Georges Simenon zich toen bevond. (http://home.planet.nl/~bouwl003/dutch/routedelfzijl.html).
waterpoort uit 1833

De gemeente had een looproute uitgestippeld waardoor je vanaf een hoogte zicht hebt op de havens aan de ene kant en het stadje aan de andere kant. Onderweg kwam ik nauwelijks mensen tegen. Een stel aalscholvers vermaakte zich prima op wat dukdalven in een van de havens.
Op een gegeven moment dacht ik mezelf wel te kunnen redden en week van de route af. Het gevolg was een uur lang dwalen door buurten met mooie oude huizen en nette buurten met arbeiderswoningen. Ook een bibliotheek ontbrak niet (www.mijneigenbibliotheek.nl), evenmin als een onguur straatje waar het duidelijk niet kosjer was. Er was vooral overal veel water.
Toen ik dacht slim te zijn door via een grasveldje een stuk af te snijden, zakte ik bijna tot m’n enkels in de modder. Geen goed idee dus.
Uiteindelijk ben ik toch weer bij het station uitgekomen; de rest van het centrum van Delfzijl geloofde ik toen wel en heb samen met andere dagjesmensen ervaringen uitwisselend de tijd op het perron doorgebracht.
Bij de ingang van het stationsgebouw hangt een plaquette ter herinnering aan het feit dat op 11 maart 1942 de hele Joodse gemeenschap van 133 mensen met de trein naar Duitsland werd getransporteerd, waar veruit de meesten in Auschwitz en Sobibor omkwamen.

De treinreis van Delfzijl naar Heerenveen is ook een verhaal op zich. Tot Groningen zat ik bij een gezin met drie (heel) jonge kinderen waarvan de vader het duidelijk heel leuk vond om vader te zijn. Van het platte Groninger landschap heb ik daardoor heel weinig meegekregen.
De trein van Groningen naar Leeuwarden zat bomvol, wat o.a. te ‘wijten’ was aan al die mensen die met Een tafel vol vlinders in de trein gestapt waren.
Tot het eerste station gedroeg de trein -die van Leeuwarden helemaal naar Schiphol zou gaan- zich voorbeeldig, maar bij het perron van Grou/Jirnsum bleef de trein wel heel lang staan. Er was geen beweging meer in te krijgen, dus moesten de passagiers in beweging komen. We werden naar het tegenover liggende perron gedirigeerd, waar we na enige tijd in de steeds gestager vallende motregen gestaan te hebben in de volgende trein richting Heerenveen konden stappen. Vervelend was al dat wachten niet, want bij calamiteiten komen meestal al snel gesprekken tussen de passagiers op gang waardoor de tijd toch min of meer voorbij vliegt. Om 17.10 uur stond ik weer op het perron in Heerenveen.

Door dit alles heb ik het door Tim Krabbé geschreven Boekenweekgeschenk kunnen uitlezen.

Delfzijl

Station Delfzijl

Niet helemaal

Het filmpje The beginning of the storm is niet helemaal op de manier in m'n weblog gekomen zoals ik had bedoeld, maar als je op de URL klikt zie en hoor je 'm wel.
Voor een deel gelukt dus...

proberen...

Het begin van de storm

#17 Web 2.0

Alles, je hele handel en wandel en leven, kun je via internet met elkaar delen, heb ik gezien.

Uiteraard, zou ik bijna zeggen, heb ik gekeken naar genealogie. Diverse ervan kende ik al, heb ik gemerkt.
Al heel wat gegevens die ik heb aangeleverd staan al op internet; dat heb ik destijds niet zelf gedaan, maar een Texelaar die in Brazilië woont. Waar je als Texelaar al niet terecht kunt komen, hè Jan?

Eigenlijk is het redelijk simpel, om zelf iets op internet te zetten. Maar wil ik dat ook? Misschien wel. Maar dat moet dan wel de moeite waard zijn; geen onzin om als bladvulling (schermvulling) te dienen.

Wat wil je delen en wat niet? Eigenlijk: gewoon doen!! My heritage lijkt me wel wat, dan kan ik aanvullen wat ontbreekt.

Ons onvolprezen familieblad kan voor de pc-bezitters natuurlijk ook digitaal worden verspreid. Of stukjes ervan. Moet ik nog even over nadenken hoe dat dan moet (of kan).

#16 youtube

Zelf heb ik geen digitale camera . Ooit, in een grijs verleden, heb ik wel fotocamera's gehad maar ik vergat steeds foto's te maken. Het is niet aan mij besteed.
Wat wel aan mij besteed is, is het bekijken van foto's en filmpjes. Maar goed dat wat dat betreft heel veel mensen niet op mij lijken en wèl beelden vastleggen!

Een virtuele rondleiding door de bibliotheek (of een deel daarvan, afhankelijk van de doelgroep) lijkt me wel wat. Ook kun je zo laten zien hoe de diverse activiteiten zijn verlopen.
Of gewoon eens een filmpje over kantoorwerk, het inwerken van tijdschriften, enzovoort. De gewone dagelijkse dingen, nu eens niet op papier maar op film.

Tot nu toe is het me nog niet gelukt een filmpje van youtube in m'n weblog te zetten; ik doe iets verkeerd, maar ben er nog niet achter wat. Daarom nu geen filmpje, maar hopelijk binnenkort wel.

# podcasts

Radiopodcasts kan ik volgen (heb wat cabaret geluisterd), maar die van de omroepen (tv) lukt niet op mijn pc thuis. Jammer.

Het is eigenlijk zoiets als Uitzending Gemist, maar dan in een veel breder verband. Je kunt veel meer zoeken (en vinden).

#14 IM

Dat is nog wel even wennen, instant messaging!
In het verleden heb ik wel iets gedaan met MSN-chat, maar dat waren over het algemeen van die 'hartige' berichtjes als "ik heb net afgewassen", "het is mooi weer, nu ga ik een stuk fietsen". Zette weinig zoden aan de dijk.

Nu ik zo de diverse gegeven links bekijk, zie ik dat je er meer mee kunt doen. Ik heb me erover verbaasd dat bibliotheken over de hele wereld chatmogelijkheden hebben of in elk geval aan digitale vraagbeantwoording doen. Voor de thuis zittende vraagsteller heel handig en klantgericht, als je direct antwoord op je vraag kunt krijgen. Moeten niet te ingewikkelde vragen zijn waarvoor je langdurig speurwerk moet verrichten, maar je kunt natuurlijk altijd melden dat je het antwoord later mailt.

Op dit moment heb ik nog met niemand enig chatcontact gehad, maar dat komt nog wel. Nadere bestudering en praktijk volgen nog.

#13 online kantoortoepassingen

Heel handig!
Tot nu toe heb ik het alleen nog gebruikt voor het maken van tekst voor de Digitale Nieuwsbrief. De gezamenlijke items kunnen zo gemakkelijk worden gelezen, veranderd en aangevuld door de anderen die zich (in dit geval) ook met de Nieuwsbrief bezig houden.

Lijkt me ook handig bij het maken van persberichten, als je even verschillende mensen je tekst wilt laten beoordelen op juistheid.

#12 Zandbak

Nou, ik heb in de zandbak gespeeld, maar ik vrees dat het niet helemaal goed gegaan is. Eerst heb ik in Word een stuk geschreven, en dat staat nu op de site.
Ik denk dat ik al schrijvend en doend een stuk(je) had moeten schrijven? Het is in elk geval wel duidelijk waar het om gaat, die historische speurtocht. Is toch ook niet onbelangrijk.

#11 Wiki's

Over het algemeen hebben Wiki's (in elk geval Wikipedia) niet zo'n goede naam: iedereen die denkt ergens verstand van te hebben kan iets toevoegen dat misschien volkomen onzin blijkt te zijn. Het voordeel is weer dat een wel ter zake kundig persoon de zaak weer recht kan zetten, maar dan kan het kwaad al geschied zijn en krijgt de scholier die de tekst zonder verder nakijken heeft overgenomen een slecht cijfer. Dat verdient hij/zij dan ook, want je moet altijd alles nakijken. Zo leer je zelfs iets van klakkeloos teksten overnemen.

De opzet van de wiki van Deventer spreekt me erg aan: veel aspecten die met de bibliotheek samenhangen en de wikibezoekers worden uitgenodigd hun bijdragen te leveren. Ik neem aan dat e.e.a. geredigeerd wordt, want het moet wel hout snijden (geen onzin, dus).

Wiki's met alleen links -die het niet eens allemaal doen- vind ik niet aantrekkelijk. Zoiets heeft alleen zin als je over één onderwerp de diepte in wilt gaan. Een beetje voor nerds. Een wiki moet er wel aantrekelijk uitzien.

Voor onze bibliotheek vind ik het leuk om iets in de geest van Deventer te maken--> is er bijvoorbeeld een lezing over Darwin en zijn reis met de Beagle, dan geef je extra informatie (ook met -werkende- links)over Darwin, het schip en scheepvaart in die tijd, evolutieleer (en andere zienswijzen). Lezers kunnen reageren en aanvullen.
Zo is er van alles te bedenken.

Probleempje: wie beheert de Bibliotheek-Heerenveen-Wiki?

#10 Bookmarking

Heel handig om te gebruiken bij het beantwoorden van vragen, vooral al@dinvragen. Alleen het in hoofdstukjes plaatsen van de diverse bookmarks moet ik nog onder de knie krijgen.

Ik heb al eens vragen beantwoord aan de hand van oude kranten op internet; in dit geval ging het om de Leeuwarder Courant. Er zijn steeds meer kranten die hun archieven op internet zetten. Een aardige opdracht voor mezelf om deze op te zoeken en bij elkaar te zetten. Niet alleen is het leuk om via oude krantenartikelen iets over vroegere gebeurtenissen te lezen, maar er gaat ook een wereld voor je open als je oude advertenties leest waarin bijvoorbeeld woonruimte wordt aangeboden, of een bellenmeisje.

#9 Mijn visie op Web 2.0

Het is net als toen ik –het lijkt bijna een mensenleeftijd geleden- begon met Word en internet en de verschillende toepassingen ik heb een tijdje nodig om de nieuwe technieken uit te proberen en ermee te spelen, en precies door te krijgen wat het nut ervan is.

In de dagelijkse praktijk in de bibliotheek zie ik het nut al van 23dingen. Zo nu en dan begrijp ik niet waar jongeren het allemaal over hebben, maar nu denk ik: over een paar maanden ken ik de termen ook en kan ik erover meepraten. Dat geeft nu al een rustig gevoel, dat ik straks helemaal “bij” ben.
Nu ik wat termen ken kom ik ze steeds meer tegen.

Nadat deze cursus is afgelopen ga ik zeker de dingen die ik nu heb gezien en gedaan maar nog niet vlotjes in m’n vingers heb, nog eens overdoen.

Foto’s bewerken voor persberichten (stukjes uit foto’s snijden, bijvoorbeeld) zie ik mij binnen niet al te lange tijd wel doen.

Een weblog maken vind ik heel leuk. Een bibliotheeklog waarin bibliotheekbezoekers (en ook “zij die nog geen lid zijn”) opmerkingen, vragen, enz. kunnen plaatsen moet toch tot de mogelijkheden behoren.

#8 afbeeldingen bewerken

Het is niet opzienbarend, mijn bewerking van afbeeldingen, maar ik heb zo wat geëxperimenteerd met kleuren en vormen van foto's. Knippen, vervormen, andere kleuren, enz.

Hierbij een bewerking van een familiefoto. Degene die de personen herkent krijgt een pluim op zijn/haar hoed.

#7 Flick'r verder

Nou, ik moet zeggen dat ik het nog allemaal niet zo door heb, op dit moment, hoe je je naam en andere foto's (filmpjes) leuk in je blog kunt krijgen. Ik lees en zie de sites en de links. Zo nu en dan klik ik wat aan, maar het gewenste resultaat is er nog niet. Misschien is er wat meer lef voor nodig om te experimenteren?!!
Ik zie wel dat wat we nu leren heel goed gebruikt kan worden in combinatie met geschreven teksten; het vrolijkt de boel niet alleen op, maar het kan ook de tekst verduidelijken. Ik moet ook niet fan 'e flier op 'e souder willen stappen. Met een wenteltrapje gaat het ook.

Het doorgezaagde meisje

Blog 6 en 7
Dit is een van mijn (verre) neven die zijn schoondochter doorzaagt. Wel niet mondeling maar met een zaag, en zelfs die is niet echt. Beiden hebben na afloop gezellig een glaasje gedronken.

gedichtenavond

De laatste donderdag van januari is traditioneel de nationale gedichtendag.
In de bibliotheek Heerenveen is dit jaar voor de derde achtereenvolgende keer een gedichtenavond georganiseerd waarop mensen een of meer al dan niet zelfgemaakte gedichten konden voordragen.



Schrijfster Lida Dijkstra leidde de avond vakkundig en gaf de 20 deelnemers alle ruimte om hun gedichten voor te dragen en er in het kort iets over te vertellen. Veel deelnemers droegen voor uit eigen werk. Een van hen kreeg van Lida zelfs het dringende advies de gedichten toch maar eens te gaan publiceren.

Het voorlezen en voordragen werd regelmatig afgewisseld met muzikale intermezzo’s. Leerlingen van de muziekschool a7 speelden onder leiding van Clara Rulmann op de saxofoon, piano, trompet en marimba.

Het niveau van zowel de gedichten als de muziekuitvoeringen was hoog.

jongste loot aan de stam

Blog 6
Deze kleine is de (tot nu toe) jongste die in de familie Boendermaker is geboren.

KennisDagDeel Netwerken

Woensdag 28 januari 2008 kwamen 18 mensen uit bijna alle Friese clusters een ochtend kennis delen in het gebouw van de BSF.
Corrie Folkersma, cultuurconsulent van de bibliotheek Deventer en Nynke Andringa, manager van de bibliotheek Heerenveen, verzorgden samen een ochtend over het thema Netwerken.

Aan de hand van een powerpointpresentatie vertelden beiden over wat het werkwoord netwerken inhoudt en waarom het belangrijk is om te netwerken.
Met praktijkvoorbeelden lieten zij zien hoe je een netwerk kunt opbouwen. En niet alleen het opbouwen is belangrijk, maar nog belangrijker is eigenlijk het onderhoud ervan.

Wees geïnteresseerd in mensen die je ontmoet en luister naar hen; vertel ook over jezelf. Door van elkaar te weten wat je doet, wat je interesses zijn, en contact met elkaar te onderhouden, kun je als de tijd daar is gebruik maken van elkaars kennis en kunde.

Na de pauze konden we het gehoorde in de praktijk brengen. Er werden groepjes van drie gevormd waarin twee mensen een minuut kregen om kennis met elkaar te maken; de derde persoon was de observator. Ieder kreeg een minuut om zich voor te stellen, geïnteresseerd te luisteren of te observeren.
Voor de tweede opdracht waren 10 minuten uitgetrokken om met elkaar in de groepjes te komen tot een pakkende bibliotheekslogan. Thea van der Meer mocht als objectieve toeschouwer bepalen wat de winnende slogan was: Levenslang de bibliotheek.

weer aan de slag

Eindelijk eindelijk eindelijk: internet doet het weer en ik kan me aan 23 dingen gaan wijden!
Eerst alles wat ik al gedaan heb maar dunnetjes over doen, dan volgt de rest vanzelf
Simone

Hoi Magic Sam,

Krijgen we er van jou nog een gratis cursus Fries bij!
Hopelijk krijgen we daar studiepunten voor.